Holy moly!? Zo’n eerste dag onderwijs.
JA! Het is nog vakantie.
MAAR toch!? Nooit klaar. Dus!
Werkdruk tot het maximum.
Volledig in het diepe gegooid worden.
Of?
Via een omweg geland op een basisschool voor Jenaplanonderwijs. In mijn eigen woonplaats Tilburg. Jeanne d’Arc de naam van de school. Die vrouw ooit omstreden, nu nationale heldin. De school waar ik mag doen wat ik het liefste doe; de school samen opnieuw uitvinden. Het onderwijs en het concept sterk wegzetten. Met elkaar als team. Collectief. De barricade op, de uitdaging aan. Waarbij ik mijn inclusieve kijk op het onderwijs meeneem. En dat vraagt de wijk waarin de school staat.
Vandaag mijn eerste dag. Spannend. Mijn eerste ontmoeting met een aantal collega’s. En een eerste ontmoeting met collega’s die wellicht ooit een naaste collega zouden kunnen worden. Sollicitatiegesprekken als mijn eerste actie.
Alles nieuw. Met een officiële handdruk krijg ik een laptop in mijn handen gedrukt, “want zonder laptop ben je nergens,” zo wordt mij op het hart gedrukt. Op weg naar mijn werkplek stelt zij voor een rondje door de school te lopen. Van de buitenkant zou je niet zeggen dat het aan de binnenkant zo mooi en groots is opgezet. Niets is wat het lijkt. Ruime, dubbele lokalen voor de stamgroepen omringen een even ruime en groene (!) speelplaats. Er is zelfs ruimte moestuintjes aan te leggen. Het bruisen van ideeën wordt alleen maar sterker…
Op uitnodiging van de directrice heet ik de sollicitanten voor de functie onderwijsassistent welkom, -leid ze in de voor mij even nieuwe school rond, en sluit aan bij de kandidaten voor de functie leerkracht. Tussendoor verbouw ik ‘mijn’ werkplek en tref de eerste voorbereidingen. De verbinding met mijn voorganger gemaakt.
Spannend vind ik het wel. Dus. De taak. De uitdaging die voor me ligt. Maar meer nog ben ik benieuwd naar het gehele team. Naar de dynamiek. Naar wie iedereen is, waar iedereen ‘staat’ en naar hoe we met elkaar gaan bouwen aan goed onderwijs! Goed onderwijs vanuit kennis, onderwijsvisie en een sterke pedagogische grondhouding. Passie. Ambitie. Rode draden te verbinden.
De sollicitaties zijn het thema vandaag. Leidend.
Het leggen van het fundament is in volle gang.
Na de gesprekken met de potentiële onderwijsassistenten vraagt zij mij aan te sluiten bij het samenvatten en delen van eerste indrukken. Ook ik heb tenslotte een eerste indruk opgedaan tijdens de informele rondleiding. Een gesprek gevoerd.
Wat mij direct opvalt is het integer beschouwen van de kandidaten. Niemand wordt direct van tafel geveegd, -wat ik in het verleden wel heb zien gebeuren, maar iedereen wordt gedegen en breed beargumenteerd besproken. Sterker. Er wordt een nieuw, leeg gepakt omdat die met aantekeningen vol is.
Ik merk op dat het me ergens verbaasd. Want vanuit wat net beschouwd en besproken is, zou er makkelijk een conclusie getrokken kunnen worden. De leerkracht met wie de assistent gaat samenwerken was immers vrij duidelijk. Maar zo makkelijk gaat het niet.
Een tweede beschouwing vindt plaats. De tijd wordt genomen om vanuit een ander perspectief te beschouwen: het perspectief van benoembaarheid. Een aantal existentiële topics zoals achtergrond, ambitie, eerste zichtbare kenmerken, mogelijke verdiepende vervolgvragen voor een tweede ontmoeting en wat hebben de leerkracht én het team nodig openen nieuwe perspectieven. Heel respectvol en natuurlijkerwijs vindt een er shifting plaats. De leerkracht ziet zelfs bij één van de kandidaten na een duidelijke conclusie nieuwe perspectieven. Prachtig!
Uiteindelijk blijven er van de vijf mensen die gesolliciteerd hebben er drie over, waaronder die van de eerste conclusie. Deze drie gaan een tweede ronde in waarbij ze worden uitgenodigd een pitch voor te bereiden. Niet te lang, maar interessant genoeg om op door te praten met elkaar. Ik ben erbij en wordt hier blij van. Enthousiast!
Wordt vervolgd…